Autor: ipuam

pełna nazwa nazrzędzia	Zestaw do badania deficytu postawy abstrakcyjnej u chorych z organicznym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego
powstanie	Kurt Goldstein (1878-1965) niemiecko-amerykański neurolog i psychiatra. Stworzył definicję „postawy abstrakcyjnej” - zdolność do uogólniania aspektów rzeczy. Ludzie jej nie posiadający nie potrafią formułować zdań oderwanych od rzeczywistości. Reprezentował podejście holistyczne „mózg-zachowanie”.
wykonanie	Tatiana Martin-Pietrowicz pod kierunkiem Andrzeja Lewickiego urodzona w 1927 roku, zmarła w 1989. Absolwentka Uniwersytetu imienia Adama Mickiewicza w Poznaniu, specjalizacja – psychologia kliniczna. Pracowała w kilku szpitalach psychiatrycznych oraz współpracowniczka redakcji i drukarni pism podziemnych.
opis narzędzia	Badano chorych z różnymi organicznymi uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Chorzy układali przedmioty w różnych sytuacjach wyobrażeniowych. Cel: określenie deficytu postawy abstrakcyjnej. Jeżeli ludzie nie posiadali „postawy abstrakcyjnej” to cierpieli na tzw. „afazje amnestyczną” - nie potrafili dokonywać zmian i wyboru aspektu jednocześnie pamiętając inne aspekty, nie potrafili wybrać tego co istotne.
zastosowania	Według autora podczas badania istotną rolę odgrywa zręczność.
ciekawostki	Goldstein przedstawił szczegóły terminu „postawa abstrakcyjna” w tekście opisującym stosowanie testów dzięki którym ją oceniano. Są to: test patyczków, układanie figur z dostępnych klocków wg podanego wzoru, sortowanie wg kształtu i kolorów, klasyfikacja przedmiotów.
autorki opracowania:	Natalia Pułról Weronika Ruta

Opis w przygotowaniu, prosimy o cierpliwość.

pełna nazwa urządzenia	skala Stanford-Binet
rok produkcji	1937
autorzy	Lewis Terman, Maud Merril
opis narzędzia	Test składa się z zadań umysłowych o różnym stopniu trudności. Umiejętność rozwiązania zadania o adekwatnym dla wieku dziecka stopniu trudności wskazuje, że „wiek umysłowy” odpowiada wiekowi biologicznemu dziecka. Wyniki IQ wyrażone zostały na skali, gdzie wartości powyżej 100 oznaczają przyspieszenie, natomiast wyniki niższe od 100 oznaczają opóźnienie rozwoju umysłowego w stosunku do wieku życia.
zastosowania	Badanie IQ rozwojowego u dzieci
ciekawostki	Początki skali Stanford-Binet, a wraz z tym – standaryzowanego pomiaru inteligencji – sięgają 1905 r., kiedy to Alfred Binet wraz z Theodore Simon ogłosili prace nad rozwojem obiektywnej miary zdolnej do diagnozowania stopnia niedorozwoju umysłowego. Oryginalna forma testu z 1905 r. była rozwijana, skutkując nowymi wersjami w 1908 i 1911 r., obejmującymi także diagnozę jednostek „normalnych” pod względem stopnia rozwoju umysłowego. W 1916 r. Lewis Terman z Uniwersytetu Stanforda wydał podręcznik adaptujący francuską pozycję Binet-Simona oraz dodający nowe elementy, przetestowane przez Termana w latach 1904-1915. Zaowocowało to sukcesem skali zwanej od tej pory Stanford-Binet. Doczekała się ona kilku późniejszych edycji – drugiej w 1937 r., trzeciej – w 1960/73 r., czwartej – w 1986 r., i w końcu piątej – w 2003 r. Z testu mierzącego inteligencję ogólną rozwinęła się w test, któremu przypisuje się pomiar: wiedzy, przetwarzania wizualno-przestrzennego, pamięci roboczej, werbalnego i niewerbalnego IQ, wnioskowania.
autorzy opracowania:	Andrzej Pankalla, Adrianna Gołębiewska

pełna nazwa urządzenia	skala Stanford-Binet
rok produkcji	1937
autorzy	Lewis Terman, Maud Merril
opis narzędzia	Test składa się z zadań umysłowych o różnym stopniu trudności. Umiejętność rozwiązania zadania o adekwatnym dla wieku dziecka stopniu trudności wskazuje, że „wiek umysłowy” odpowiada wiekowi biologicznemu dziecka. Wyniki IQ wyrażone zostały na skali, gdzie wartości powyżej 100 oznaczają przyspieszenie, natomiast wyniki niższe od 100 oznaczają opóźnienie rozwoju umysłowego w stosunku do wieku życia.
zastosowania	Badanie IQ rozwojowego u dzieci
ciekawostki	Początki skali Stanford-Binet, a wraz z tym – standaryzowanego pomiaru inteligencji – sięgają 1905 r., kiedy to Alfred Binet wraz z Theodore Simon ogłosili prace nad rozwojem obiektywnej miary zdolnej do diagnozowania stopnia niedorozwoju umysłowego. Oryginalna forma testu z 1905 r. była rozwijana, skutkując nowymi wersjami w 1908 i 1911 r., obejmującymi także diagnozę jednostek „normalnych” pod względem stopnia rozwoju umysłowego. W 1916 r. Lewis Terman z Uniwersytetu Stanforda wydał podręcznik adaptujący francuską pozycję Binet-Simona oraz dodający nowe elementy, przetestowane przez Termana w latach 1904-1915. Zaowocowało to sukcesem skali zwanej od tej pory Stanford-Binet. Doczekała się ona kilku późniejszych edycji – drugiej w 1937 r., trzeciej – w 1960/73 r., czwartej – w 1986 r., i w końcu piątej – w 2003 r. Z testu mierzącego inteligencję ogólną rozwinęła się w test, któremu przypisuje się pomiar: wiedzy, przetwarzania wizualno-przestrzennego, pamięci roboczej, werbalnego i niewerbalnego IQ, wnioskowania.
autorzy opracowania:	Andrzej Pankalla, Adrianna Gołębiewska

pełna nazwa	deski kształtów Fergusona
rok powstania	Rok powstania oryginalnych desek - 1920
opis narzędzia	W zestawie znajdują się trzy drewniane deski z otworami, w które można włożyć elementy przypominające puzzle (w oryginalnym zestawie były 4 deski). Deski wykonane są z polakierowanej sklejki. Każda z desek zawiera określoną liczbę otworów, przeznaczonych do umieszczania/ dopasowania w nich odpowiednich kształtem kawałków.
zastosowania	Zestaw desek został opracowany przez profesora George'a Oscara Fergusona Juniora z University of Virginia, aby dokonywać pomiaru czasu wykonania przy rosnącej trudności zadań. Wymagania zostały określone na podstawie czasu potrzebnego do uzupełnienia każdej deski. Testy były wykorzystywane do badania dzieci w wieku szkolnym do pomiaru wydajności odpowiedniej do wieku.
ciekawostki	Ferguson w szczególności używał testów, by porównać dzieci czarnoskóre z białymi oraz chłopców z dziewczynami.
autorka opracowania:	Aleksandra Jasielska

Opis w przygotowaniu, prosimy o cierpliwość.