pełna nazwa nazrzędzia | Klocki do badania IQ w teście inteligencji Wechslera dla dzieci (test WISC) |
autor narzędzia | David Wechsler, psycholog amerykański, autor skal inteligencji dla dzieci (WISC) i dorosłych (WAIS) |
data powstania | Nieznana (XX wiek) |
opis narzędzia | Jest to zbiór (w wersji podstawowej: szesnastu) drewnianych, sześciennych klocków pomalowanych na różne kolory: biały, czerwony, niebieski, żółty oraz czarny. Niektóre ścianki kloców pokryte są jednolitym kolorem, a pozostałe pomalowano na dwa kolory zgodnie z linią wyznaczającą przekątną kwadratu. Dzieci badane przy pomocy tych bloczków mają za zadanie wybrać i ułożyć klocki (od 4 do 9 przy wersji podstawowej) ze zbioru w ten sposób, aby ich wzór odpowiadał wzorowi na przedstawianym im obrazku z książki (stimuli book). |
zastosowania | Układanie wzorów z klocków bada umiejętność koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz zdolność analizy i syntezy. |
ciekawostki | Test inteligencji, w którym używane są te klocki, powstał jako alternatywa testu Stanford-Binet. WISC to test przeznaczony dla dzieci w wieku 6-16 lat. Trwa 45-65 minut. Uzyskany wynik IQ daje obraz zdolności dziecka. Wszystkie wersje testu zawierają 10 różnych rodzajów zadań. Uporządkowane są one od najłatwiejszych do najbardziej skomplikowanych. Pierwsze sprawdzają umiejętności werbalne (słownictwo, opisywanie), a drugie stanowią tzw. test wykonawczy - m. in. układanie klocków w konkretne wzory. Ze względu na swoją złożoną formę badania funkcji wykonawczych (5 podstawowych wskaźników rezultatów: zdolność pojmowania, orientacja przestrzenna, płynne rozumowanie i wnioskowanie, pamięć robocza, szybkość przetwarzania informacji), test Wechslera pozwolił psychologom na podzielenie na mniejsze części indywidualnych wyników w teście na inteligencję. Jest jednym z najszerzej wykorzystywanych testów pomiaru poziomu inteligencji. |
autorka opracowania: | Agata Dębek |
Labirynt do uczenia się dla osób niewidomych
pełna nazwa urządzenia | labirynt do uczenia się dla osób niewidomych |
rok produkcji | W latach 1959-1962 (Kroniki UAM za lata 1959-1962) |
konstruktor | Edmund Maćkowiak, Zakład Psychologii UAM, Poznań |
opis narzędzia | Zadaniem badanego jest przeprowadzenie uchwytu przez labirynt. |
zastosowania | Nauka osób niewidomych drogi poprzez umożliwienie wytworzenia mapy poznawczej zmysłem dotyku w celu zwiększenia ich sprawności poruszania się w przestrzeni. |
ciekawostki | Osoby niewidome, mając wyłączoną modalność wzrokową, w większym stopniu opierają się na zmyśle dotyku. Na jego podstawie zdolne są do konstruowania map przestrzennych. Espinosa i Ochaita stwierdzili, że niewidomi sprawniej poruszają się po mieście, gdy mają możliwość korzystania z mapy dotykowej (makiety) miasta, niż gdy takiej możliwości nie mają (Torój M., Trojanowska A., 2007). |
autorzy opracowania: | Andrzej Pankalla, Adrianna Gołębiewska |