test predyspozycji zawodowych (plik .pdf)
test predyspozycji zawodowych
Badanie P-S
Badanie P-S (plik .pdf)
Test postaw rodzinnych
| pełna nazwa urządzenia | test postaw rodzinnych |
| rok produkcji | 1971 |
| autorka | Lydia Jackson |
| opis narzędzia | Badane dziecko opisuje sytuację przedstawioną na rysunku. |
| zastosowania | Test przeznaczony do psychologicznego badania diagnozy i terapii rodzinnej, jego celem jest badanie rodziny z dziećmi normalnymi, neurotycznymi bądź zaniedbanymi w tak mocnym stopniu, w jakim te zachowania ulegają ekspresji spontanicznej w zachowaniach wyzwalanych przez specjalnie narysowane obrazki. |
| autorzy opracowania: | Andrzej Pankalla, Adrianna Gołębiewska |
Metronom
| pełna nazwa urządzenia | metronom |
| rok produkcji | 1965 |
| konstruktor | Razem. Spółdz. Zaop. i Zbytu Mechaników i Optyków Warszawa, ul. Podwale 11 |
| opis narzędzia | Tempo ustawia się poprzez przesunięcie ciężarka na wystającym do góry wahadle. Wahadło przechodząc przez środkowe położenie wydaje charakterystyczny, dość głośny stuk. |
| zastosowania | Dokładne podawanie tempa. Używany głównie podczas ćwiczeń muzycznych oraz komponowania, wchodził też w skład aparatury do pomiarów psychologicznych. |
| ciekawostki | Dziś w zastosowaniu jest już metronom on-line: http://www.metronomeonline.com/ |
| autorzy opracowania: | Andrzej Pankalla, Adrianna Gołębiewska |
aparat Piórkowskiego
| pełna nazwa urządzenia | Aparat Piórkowskiego |
| konstruktor | Wytwórnia Przyrządów Inż. R. Calikowski, Kraków, ul. Grodzka 62 |
| opis narzędzia | Po ustawieniu docelowego tempa emisji bodźców należy reagować na bodźce, którymi są pojawiające się w okienkach białe paski, poprzez wciskanie znajdujących się pod nimi przycisków przy wykorzystaniu obu rąk. Do oceny liczy się ilość odebranych impulsów. Opuszczenie impulsu lub naciśnięcie przycisku po czasie emisji bodźca jest rejestrowane jako błąd. |
| zastosowania | Badanie szybkości reakcji psychomotorycznej na proste bodźce emitowane w tempie narzuconym, koordynacji wzrokowo-ruchowa. |
| ciekawostki | Aparat znalazł szerokie zastosowanie do badania kandydatów na kierowców i operatorów maszyn. Późniejsze modyfikacje aparatu wprowadziły podświetlenie na przycisku – badany ma wcisnąć przycisk, który właśnie został podświetlony. Takie rozwiązanie prowadzi w stronę większej intuicyjności reakcji badanego (ATB INFO ELEKTRO, bez daty). Możliwe parametry obecnie stosowanych aparatów (Basińska B., bez daty): częstotliwość impulsów – 60; 75; 93; 107; 125; 150 imp/min, czas badania – 0,5; 1; 1.5; 2 min |
| autorzy opracowania: | Andrzej Pankalla, Adrianna Gołębiewska |
Miernik czasu reakcji Edmunda Maćkowiaka
| pełna nazwa | Miernik czasu reakcji Edmunda Maćkowiaka |
| opis urządzenia | Układ bodźców, na które reagować miał badany, nie zachował się do dnia dzisiejszego. Z opisu wejść elektrycznych na maszynie wiemy, że eksperymentator dysponował kluczem włączającym bodziec, natomiast badany – konsolą z kluczem wyłączającym, poprzez którą zatrzymywał emisję bodźca. Czas reakcji, upływający od momentu włączenia emisji bodźca do czasu jego wyłączenia, pokazywany jest w ułamkach sekundy – na prawym z punktu widzenia obserwatora zegarze – oraz w sekundach – na lewym zegarze. Dla celów demonstracyjnych odtworzony został bodziec świetlny, zamocowany do konsoli z kluczem wyłączającym. |
| konstruktor | Edmund Maćkowiak, Zakład Psychologii UAM, Poznań |
| ciekawostki | Czas nie jest kategorią tylko fizyczną i obiektywną – każdy obiekt żyjący, przynależący czy to do świata roślinnego, czy do zwierzęcego, posiada wewnętrzny zegar odmierzający różnej wielkości cykle. Zegar ten, zbliżony dla przedstawicieli poszczególnego gatunku, różni się jednak w przypadku każdego indywiduum. Zidentyfikowany on został w przypadku ssaków jako sieć neuronów (Ruan, 2006). Dużą rolę w jego przypadku gra dopamina – kontroluje ona zarówno szybkość wewnętrznego zegara, jak i podział zasobów pomiędzy czasomierz i inne procesy kognitywne. Np. metaamfetamina, agonista dopaminy, powoduje wzrost szybkości wewnętrznego zegara, podczas gdy haloperidol, antagonista dopaminy, powoduje zmniejszenie jego szybkości (Buhusi, Meck, 2006). |
| autorzy opisu | Andrzej Pankalla, Adriana Gołębiewska |
Kwartalnik psychologiczny
| pełna nazwa | Kwartalnik Psychologiczny – polskie czasopismo psychologiczne |
| opis: | Kwartalnik był podzielony na tomy. Zawierał prace polskich i zagranicznych autorów. Prace mogły być publikowane w czterech językach: polskim, angielskim, francuskim i niemieckim. Dodatkowo do prac w języku obcym dołączone były polskie streszczenia, a do prac polskich streszczenia w innym języku. Dzięki temu informacje były dostępne dla wszystkich. Kwartalnik Psychologiczny podzielony był na działy. Na przykład dział sprawozdań zawierał krytyczne omówienie prac z psychologii polskiej i zagranicznej, a dział pod tytułem „Przegląd czasopism” zawierał krótkie notatki informacyjne o pracach opublikowanych w innych, licznych czasopismach psychologicznych. Co więcej, w związku z układem z innym czasopismem tj. ”Ruchem Filozoficznym” Kwartalnik nie będzie zawierał ani drobnych zapisków bibliograficznych, ani wiadomości osobistych i wydawniczych, notatek o wykładach, odczytach czy konkursach. Dział ten miał pozostać działem Ruchu Filozoficznego pod redakcją Kazimierza Twardowskiego. Stefan Błachowski popierał taki podział ról między czasopismami. Plan czasopisma nie był według profesora Błachowskiego ściśle określonymi ramami, które nie mogły ulec zmianie. Był raczej ruchomy i dostosowany do potrzeb naukowych psychologii. |
| powstanie | Rok powstania: 1930, redaktorem Kwartalnika Psychologicznego był Stefan Błachowski, profesor (od 1919 do 1961), a także rektor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicz w Poznaniu (w latach 1946-1948) |
| zastosowania | Kwartalnik psychologiczny miał trwale wyrażać polską twórczość psychologiczną i zawierać w sobie cały dorobek naukowy z dziedziny psychologii rozwijanej i praktykowanej w Polsce. Dodatkowo jeszcze kwartalnik miał być łącznikiem pomiędzy psychologią polską a zagraniczną, służyć wymianie informacji z zakresu psychologii. Dążono do tego, by nawiązać obustronną współpracę z zagranicznymi pracownikami psychologii, gdyż do tej pory strona polska czerpała ze źródeł zagranicznych, czasami jedynie biorąc czynny udział w badaniach lub jakiejkolwiek innej formie współpracy. Chciano także by kwartalnik zbliżył Polskę i obce narody na podłożu kulturowym. Kwartalnik Psychologiczny był pismem dostępnym szerokiemu gronu odbiorców i umożliwiał im zapoznanie się z dorobkiem psychologii również zagranicznej. Wcześniej dostęp do takich informacji był ograniczony i kosztowny. |
| ciekawostki | • Stefan Błachowski uważał, że nauka nie może się rozwijać bez czasopisma, skupiającego wysiłki pracowników naukowych • Komitet Funduszu Kultury Narodowej, którego dyrektorem zarządu był Stanisław Michalski, poprał projekt utworzenia czasopisma psychologicznego w Polsce i udzielił mu wsparcia finansowego, przyczyniając się znacznie do jego rozwoju. • Kwartalnik Psychologiczny podejmował przerywany wciąż wątek polskiego czasopiśmiennictwa psychologicznego. Pierwszy wątek zapoczątkowany był wydaniem w latach 1913 – 1915 przez Edwarda Abramowskiego trzech roczników „Prac z psychologii doświadczalnej”. Kolejny dotyczył jednego tomu kwartalnika „Polskie Archiwum Psychologii”, założonego przez Józefa Joteyko. • Od 1930 do wybuchu wojny ukazało się jedenaście tomów Kwartalnika Psychologicznego • Po wojnie redakcje obu wychodzących dotychczas czasopism psychologicznych: Kwartalnika Psychologicznego i Psychologii Wychowawczej postanowiły z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Psychologicznego połączyć się i wydawać nowe czasopismo pod nazwą Przegląd Psychologiczny. |
| autorka opracowania: | Julia Apolinarska, studentka pierwszego roku psychologii |
Czesław Nosal
Prof. dr hab. Czesław Nosal – urodzony 30 października 1942. Od 1990 profesor uniwersytetu wrocławskiego. Zajmuje się teorią umysłu, a zwłaszcza uwarunkowaniami procesów umysłowych, różnicami indywidualnymi, modelami ogólnymi, a także zdolnościami twórczymi oraz psychologią pracy i zarządzania. Jego najsławniejsze prace to: Psychologiczne modele umysłu (1990), Psychologia decyzji kadrowych (1999), Psychologia myślenia i działania menedżera (2001). Kierownik Katedry Psychologii Poznawczej i Różnic Indywidualnych Wydziału Zamiejscowego Uniwersytetu SWPS w Poznaniu.
Autorka opisu: Zuzanna Gniadek, w oparciu o Encyklopedię PWN
Eugeniusz Talejko
Doc. dr hab. Eugeniusz Talejko
Ur. 8 października 1922r. we Lwowie, zmarł 11 marca 1978r. w Poznaniu; psycholog. Po ukończeniu 1944r. liceum matematyczno-przyrodniczego w Warszawie, brał udział w powstaniu warszawskim. W 1945r. rozpoczął studia psychologiczne na Uniwersytecie Poznańskim pod kierunkiem S. Błachowskiego. Jednocześnie studiował antropologię pod kierunkiem J. Czekanowskiego. Po ukończeniu studiów pracował jako psycholog w Poradni Zawodowej w Poznaniu, a następnie jako kierownik biblioteki technicznej w Zakładach Metalowych im. H. Cegielskiego w Poznaniu. W 1961r. rozpoczął pracę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, gdzie w 1964r. uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie psychologii, praca magisterska pt. ” Motywy działalności racjonalizatorskiej i wynalazczej pracowników przemysłu”. Habilitowała się w 1971r. ” Zagadnienia psychologii twórczości technicznej”. W 1977 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Talejko specjalizował się w psychologii pracy (ergonomii), głownie w psychologii twórczości technicznej. Zajmował się również problemami środowiska pracy. W książce ” Motywy działalności racjonalizatorskiej i wynalazczej pracowników przemysłu” (1968) wyodrębnił trzy główne grupy motywów: osobiste, społeczne i produkcyjne i stwierdził, że motywy produkcyjne wpływają decydująco na typ osobowości wynalazców i racjonalizatorów produkcji. W pracy pt. „Zagadnienia psychologii twórczości technicznej” (1971) wyodrębnił dwie grupy osobowości twórcy: cechy formalne (instrumentalne) oraz cechy warunkujące (ukierunkowujące na przedmiot twórczości, motywujące i angażujące).
źródło: Słownik Psychologów Polskich, Poznań 1992
Bogusław Waligóra
Doc dr. Hab. Bogusław Waligóra – ur. 18 kwietnia 1934, zm. 11 lipca 2016 psycholog, doktor habilitowany, specjalista z zakresu psychologii klinicznej penitencjarnej. Był wieloletnim kierownikiem Zakładu Psychologii Klinicznej Instytutu Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz profesorem zwyczajnym na Wyższej Szkole Pedagogiki i Administracji im. Mieszka I w Poznaniu, jak również pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu.
źródło opisu: Wikipedia