Doc. dr hab. Eugeniusz Talejko
Ur. 8 października 1922r. we Lwowie, zmarł 11 marca 1978r. w Poznaniu; psycholog. Po ukończeniu 1944r. liceum matematyczno-przyrodniczego w Warszawie, brał udział w powstaniu warszawskim. W 1945r. rozpoczął studia psychologiczne na Uniwersytecie Poznańskim pod kierunkiem S. Błachowskiego. Jednocześnie studiował antropologię pod kierunkiem J. Czekanowskiego. Po ukończeniu studiów pracował jako psycholog w Poradni Zawodowej w Poznaniu, a następnie jako kierownik biblioteki technicznej w Zakładach Metalowych im. H. Cegielskiego w Poznaniu. W 1961r. rozpoczął pracę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, gdzie w 1964r. uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie psychologii, praca magisterska pt. ” Motywy działalności racjonalizatorskiej i wynalazczej pracowników przemysłu”. Habilitowała się w 1971r. ” Zagadnienia psychologii twórczości technicznej”. W 1977 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Talejko specjalizował się w psychologii pracy (ergonomii), głownie w psychologii twórczości technicznej. Zajmował się również problemami środowiska pracy. W książce ” Motywy działalności racjonalizatorskiej i wynalazczej pracowników przemysłu” (1968) wyodrębnił trzy główne grupy motywów: osobiste, społeczne i produkcyjne i stwierdził, że motywy produkcyjne wpływają decydująco na typ osobowości wynalazców i racjonalizatorów produkcji. W pracy pt. „Zagadnienia psychologii twórczości technicznej” (1971) wyodrębnił dwie grupy osobowości twórcy: cechy formalne (instrumentalne) oraz cechy warunkujące (ukierunkowujące na przedmiot twórczości, motywujące i angażujące).
źródło: Słownik Psychologów Polskich, Poznań 1992